Μαρτυρίες ανθρώπων που επέλεξαν τη φυσική θεραπεία και βρήκαν ξανά την ισορροπία τους.

Μαρτυρίες ανθρώπων που επέλεξαν τη φυσική θεραπεία και βρήκαν ξανά την ισορροπία τους.

Η Μαρία και το χρόνιο άγχος

«Δούλευα σε απαιτητικό περιβάλλον και κάθε μέρα ένιωθα πως δεν μπορούσα να ανασάνω. Υπέφερα από ταχυπαλμίες και αϋπνία. Η ομοιοπαθητική μου έδωσε ελπίδα. Με τη βοήθεια της θεραπεύτριάς μου, βρήκα ισορροπία χωρίς φάρμακα. Νιώθω ξανά ο εαυτός μου.»

Ο Δημήτρης και οι αλλεργίες

«Από παιδί είχα αλλεργίες κάθε άνοιξη — φτέρνισμα, καταρροή, κνησμό. Μετά από χρόνια αντιισταμινικών, αποφάσισα να δοκιμάσω ομοιοπαθητική. Με έκπληξη είδα ότι οι κρίσεις μειώθηκαν δραστικά μέσα στον πρώτο χρόνο. Πλέον, περνώ την άνοιξη χωρίς χάπια και παρενέργειες.»

Η Ελένη και η παιδική υγεία

«Ο γιος μου είχε συχνές ωτίτιδες και κάθε τόσο έπαιρνε αντιβίωση. Μια φίλη με παρότρυνε να δοκιμάσουμε ομοιοπαθητική. Ομολογώ ότι ήμουν επιφυλακτική στην αρχή. Σήμερα, 1,5 χρόνο μετά, δεν έχει χρειαστεί ούτε ένα αντιβιοτικό. Η αλλαγή είναι εντυπωσιακή.»

Η Άννα στην εγκυμοσύνη

«Κατά την εγκυμοσύνη μου ένιωθα έντονη ναυτία και συναισθηματική αστάθεια. Ήθελα κάτι φυσικό, χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Η ομοιοπαθητική με στήριξε ουσιαστικά. Ήρεμη, δυνατή, συνδεδεμένη με το σώμα και το μωρό μου. Γέννησα με εμπιστοσύνη και χωρίς φόβο.»

Ο κύριος Νίκος και οι ρευματισμοί

«Μετά τα 70, οι πόνοι στις αρθρώσεις μου έκαναν την καθημερινότητα δύσκολη. Δοκίμασα πολλά. Η ομοιοπαθητική δεν με έκανε “20άρη”, αλλά μου έδωσε ποιότητα ζωής. Κοιμάμαι καλύτερα, κινούμαι με περισσότερη ευκολία και αισθάνομαι γενικά πιο ήρεμος.»

Η Σοφία και η εμμηνόπαυση

«Με την εμμηνόπαυση ήρθαν εξάψεις, ευερεθιστότητα και αϋπνία. Δεν ήθελα να πάρω ορμόνες. Η ομοιοπαθητική με στήριξε με φυσικό τρόπο. Οι εξάψεις μειώθηκαν αισθητά και νιώθω ξανά ισορροπία μέσα μου. Ήταν σαν να αποκαταστάθηκε η εσωτερική μου γαλήνη.»

«Έσβηνα αργά, και κανείς δεν το έβλεπε»

Είμαι ο Στέλιος, 38 ετών. Ελεύθερος επαγγελματίας, πατέρας δύο παιδιών. Δούλευα ασταμάτητα για χρόνια. Ήθελα να τα προλαβαίνω όλα: δουλειά, οικογένεια, υποχρεώσεις. Δεν άκουγα κανένα σημάδι. Ώσπου το σώμα μου άρχισε να αντιδρά.

Πονοκέφαλοι, εξάντληση, νεύρα, δυσκολία συγκέντρωσης. Ήμουν πάντα κουρασμένος, ακόμα και μετά τον ύπνο. Δεν χαιρόμουν τίποτα. Ένιωθα πως “έσβηνα” και απλώς συνέχιζα από υποχρέωση.

Μια μέρα, μετά από έναν έντονο πονοκέφαλο και κρίση θυμού χωρίς λόγο, η γυναίκα μου μού είπε: “Δεν είσαι εσύ αυτός”. Και δεν ήμουν.

Αναζήτησα βοήθεια. Η ομοιοπαθητικός μου με ρώτησε πράγματα που δεν με είχε ρωτήσει ποτέ κανείς. Πότε νιώθω βαρύς. Τι με εξαντλεί. Πότε σταμάτησα να νιώθω χαρά. Δεν έψαξε μόνο το σύμπτωμα — έψαξε εμένα.

Ξεκίνησα με απλή αγωγή και μικρές καθημερινές αλλαγές. Σε λίγες εβδομάδες, άρχισα να νιώθω πιο ξεκούραστος. Οι πονοκέφαλοι μειώθηκαν, το ίδιο και η εσωτερική πίεση.

Αυτό που άλλαξε όμως περισσότερο ήταν η σχέση μου με τον εαυτό μου. Έμαθα να κάνω παύση. Να μην χρειάζεται να αποδεικνύω συνέχεια κάτι. Να είμαι.

Δεν φοβάμαι πια να φροντίζω τον εαυτό μου. Και αυτό, είναι το πιο αντρικό πράγμα που έχω κάνει.

«Το σώμα ψιθυρίζει ό,τι η ψυχή δεν τολμά να φωνάξει.»

Το άρθρο αυτό προέρχεται απο ➡️ Πατήστε εδω 

@2025 Αντρη Γρηγορίου.Όλα τα δικαιώματα διατηρούνται